In memoriam..

Ο αποθανών δεδικαίωται.. Έτσι λένε οι απόγονοι,οι επίγονοι και οι..γόνοι. Αθάνατος λοιπόν ο Χρήστος Λαμπράκης. Ο ίδιος ήταν ο γενναιόδωρος και λιτοδίαιτος εκδότης που απομυζούσαν αρκετοί αυλοκόλακες... οι οποίοι δεν άφηναν σχεδόν κανένα να τον πλησιάσει.Είναι οι ίδιοι που ακούω να τον θρηνούν σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Δημιούργησε <<σχολή>>,αλλά έκανε και δημοσιογράφους ορισμένους ανθρώπους που στην καλύτερη περίπτωση θα μιλούσαν μόνο στο καφενείο του χωριού τους. Έκανε επίσης πλούσιους ορισμένους άλλους που δεν είχαν <<που την κεφαλήν κλίνε>> και..πλύνε. Είναι αυτοί που επι χρόνια τον σχολίαζαν χαμηλόφωνα, πίσω απ΄την πλάτη του... Πάντως ήταν ένας <<γαλαζοαίματος>>. Απαντούσε πάντοτε σε τρίτο πρόσωπο στους επικριτές του. Το να μιλήσει π.χ. ο Λαμπράκης με τον <<Αυριανιστή>> Κουρή, ήταν σαν να μιλούσε ο..Βασιλόπουλος με τον μπακαλάκο της γειτονιάς! Τον θυμάμαι κα ώς <<Δημήτρη Καστελάνο>>, να κάνει εκπομπές για κλασσική μουσική στον top fm. Εμείς οι τελευταίοι τροχοί της δημοσιογραφικής αμάξης του ΔΟΛ, αν και έχουμε συνταξιοδοτηθεί απο καιρό, οφείλουμε ένα ύστατο χαίρε στον Χρήστο Λαμπράκη. Εκείνος μας έδωσε σε δύσκολα χρόνια, δουλειά για να επιβιώσουμε και εμείς του δώσαμε,
<<μονοκονδυλιά>>, τα καλύτερά μας χρόνια για να τον..επιβεβαιώσουμε.

Χαιρετισμούς
Φράνκ