Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Για να ξέρουμε τι λέμε και τι γιορτάζουμε...

Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι΄η πρωτοχρονιά!! έτσι δεν λέμε; ωραία διαβάστε λοιπόν ένα απόσπασμα απο το αιρετικό βιβλιαράκι ΄΄ Η λατρεία του τίποτα΄΄, που γράφει ένας αθεόφοβος, με τη βοήθεια των εξαιρετικών βιβλίων της εκλαϊκευμένης επιστήμης.

ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ….

Τι είναι ο χρόνος;
Είναι αυτός που μετράμε με το ρολόϊ; Είναι αυτός που μετράμε με τις ρυτίδες; είναι αυτός που μετράμε με τον Χριστό; πρό και μετά; Είναι πραγματικός ή πλασματικός και με τι σταθερές μετριέται; Μας γοητεύει η ιδέα ότι ο χρόνος είναι η τέταρτη διάσταση του χώρου, μια αλληλεπίδραση που υπάρχει χάρη στην δραστηριότητα του συνειδητού μας νου. Η φύση του χρόνου είναι στενά εξαρτημένη από τον τρόπο με τον οποίο τον αντιλαμβανόμαστε. Επομένως το σύμπαν είναι δημιουργία του αισθητηριακού μας εξοπλισμού! ( Έχετε φλιπάρει έτσι!! Πάρτε βαθιές ανάσες και πάμε παρακάτω…) Οι κληρονομικοί περιορισμοί της ανθρώπινης σκέψης επηρεάζουν την διαισθητική αντίληψη της ροής του χρόνου, γι΄αυτό ο χρόνος είναι στενά και αλλόκοτα συνδεδεμένος με την ιδέα της συνεχούς προσωπικής ταυτότητας. Έτσι θεωρούμε προφανές ότι το απόλυτο παρόν, μετατρέπει το άμεσο μέλλον σε πρόσφατο παρελθόν! Το παρελθόν όμως είναι το ίδιο νεκρό με όσους έχουν αποβιώσει και επειδή το μέλλον δεν έχει συμβεί ακόμη, ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Επομένως ο πραγματικός χρόνος είναι το απειροστημόριο χρόνου μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, το οποίο όμως δεν ισοδυναμεί με τίποτα, αφού η αέναη κίνηση του χρόνου σημαίνει ότι το απειροελάχιστο αυτό κομμάτι έχει μηδενική έκταση.. ( Πάρτε ένα ντεπόν)
Ο Αϊνστάϊν μας λέει ότι ο χρόνος είναι σχετικός… αν δηλαδή τρίψουμε την πλάτη της γιαγιάς μας, ο χρόνος φαίνεται ατέλειωτος…αν όμως τρίψουμε την πλάτη μιας γυναικάρας τότε…ο χρόνος περνάει απίστευτα γρήγορα… (Πιείτε ένα ποτήρι νερό να συνέλθετε). Πάντως εγώ ως ‘’παρελθοντολόγος δεν είμαι ούτε με το παρόν, ούτε με το μέλλον. Με γοητεύει το παρελθόν..γιατί το γεγονός ότι το παρελθόν έχει συμβεί του προσδίδει μια πραγματικότητα, που δεν μπορεί ποτέ να έχει το μέλλον..όσο για το παρόν, νομίζω ότι δεν υπάρχει ένα απόλυτο προνομιακό τώρα! Συμπέρασμα δεν υπάρχει ούτε νύν, ούτε αεί..και βέβαια το εις τους αιώνας των αιώνων δεν σημαίνει τίποτα, γιατί για το σύμπαν το ένα λεπτό ή το ένα εκατομμύριο χρόνια είναι το ίδιο.. σκεφτείτε λοιπόν τι σημαίνει για το σύμπαν το πρό Χριστού ή το μετά Χριστόν!!! Χριστούλη μου!!

με..εορταστικούς χαιρετισμούς
Φράνκ

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Γράμμα στο σκύλο μου...

Αγαπημένε μου Ίντι…

Σε μισώ. Ναι σε μισώ γιατί μούχεις κάνει τη ζωή κόλαση. Από τότε που σε περιμάζεψα απ΄τους δρόμους όπου γύρναγες σαν την άδικη κατάρα δεν έχω δει άσπρη μέρα.
Ήσουν ένα αδέσποτο κουτσό αλλά κυρίως κουτό βρωμόσκυλο και σε έκανα ένα δεσποτικό ,υγιέστατο απαιτητικό οικόσιτο σκύλαρο. Τα βάσανά μου είναι πολλά.
Δεν μιλάω μόνο για τις χιλιάδες βόλτες που σε έχω πάει για να ξεμουδιάζεις και να ικανοποιείς τις ανάγκες σου.
Δεν μιλάω μόνο για τις μάχες που έχουμε δώσει από κοινού με όλα τα μαντρόσκυλα που συναντάμε στους δρόμους.
Δεν μιλάω ούτε για τα χρήματα που αφαιρώ από τον οικογενειακό μου προϋπολογισμό για να σε πηγαίνω στην πανσιόν. Μιλάω κυρίως για τις χιλιάδες τρίχες σου που έχουν κάνει το σαλόνι μου μοχέρ.
Μιλάω για τις αγριοφωνάρες σου, όταν ακούς άλλα σκυλιά που τόλμησαν να εμφανιστούν στη γειτονιά μας. Σε πήρα ρε αληταρά για να μου φυλάς το σπίτι, όχι για να φυλάς το τετράγωνο.
Μιλάω επίσης για τις απειλές που μου εκτοξεύεις όταν λόγω της λαιμαργίας σου, με αναγκάζεις να τρώω το φαγητό μου αμυνόμενος χτίζοντας με καρέκλες τη ΄΄γραμμή Κουζινό΄΄.
Μιλάω για την απομόνωση που μας έχεις επιβάλει καθώς δεν τολμάει να πατήσει άνθρωπος στο σπίτι. Αρκετές φορές προσπάθησα να σε εξαποστείλω και μάλιστα επ΄αμοιβή αλλά στο τέλος δεν τα κατάφερα.
Πότε στην κάτω Κηφισιά, όπου τσακώθηκες με όλα τα σκυλιά της περιοχής και σε γύρισαν πίσω, άρον-άρον. Πότε στο Κορωπί, όπου σε μια φάρμα με καμιά δεκαριά στειρωμένες θηλυκές, κατάφερες το επιστημονικό θαύμα, όχι μόνο να τις πηδήσεις όλες, αλλά και μια από αυτές να μείνει έγκυος! Πότε στο Πικέρμι, όπου σε έδωσα για φύλακα, στον άνθρωπο που μας πλένει τα χαλιά και εσύ τα κατούρησες όλα!
Θυμάμαι ότι πέρασα μερικές ξέγνοιαστες μέρες χωρίς την παρουσία σου και ξαφνικά ένα πρωί ενώ έπινα τον καφέ μου χαλαρά και χωρίς να έχω μια απαιτητική μουσούδα κάτω απ΄τη μασχάλη, τα μάτια μου μούσκεψαν όχι χωρίς λόγο. Άκουσα στο ραδιόφωνο για κάποια σκυλιά που φώλιασαν τα γνωστά ανθρωποειδή και…θυμήθηκα τη μέρα που έφαγες τη φόλα και σε πήγα αγκαλιά στο γιατρό…θυμήθηκα πως με κοίταζες όταν ήσουν έτοιμος να αναχωρήσεις για πάντα…αυτό ήταν ένα δέσιμο που δεν κόβεται με τίποτα…΄΄ πώς μπόρεσες και έδωσες το σκυλί, βρέ κακούργε΄΄ σκέφτηκα…και ένα κύμα από καυτά δάκρυα έδωσαν μια αρμυρή γεύση στον καφέ και μια γλυκιά νοσταλγία στη σκέψη…βλέπεις όταν έχεις καιρό να κλάψεις γίνεσαι άλλος άνθρωπος…τότε αντί να κάνω το σωστό, δηλαδή αντί να αυτοκτονήσω, πήγα και σε πήρα πίσω.
Και εσύ ήσουν εκεί και με περίμενες…. Είμαι βέβαιος πως θα με περίμενες χρόνια ολόκληρα. Βλέπεις τα ζώα δεν σκέπτονται όπως οι άνθρωποι.
Δεν μπορούν να φανταστούν ότι μπορεί να τα εγκαταλείψεις…είναι σαν τα μικρά παιδιά που δεν φαντάζονται ότι μπορεί να τα εγκαταλείψει ο πατέρας τους… Τι να κάνω; Όπως έλεγε και η θειά μου η Ποριώτισα ΄΄ Ήμπλεξα΄΄.
Είναι απορίας άξιον πώς ένας σκύλος που μου καταδυναστεύει τη ζωή ,μπορεί να με κάνει τόσο αναποφάσιστο.
Όλο λέω θα τον πάρει ο διάολος και όλο με παίρνει εμένα. Ίσως φταίει η παιδική μου ηλικία. Τότε που μάζευα όλα τα αδέσποτα της γειτονιάς μου. Τότε που κτύπησα στο ΄΄δόξα πατρί΄΄ με τη σφεντόνα μου ένα ανθρωποειδές που κακοποίησε ένα σκυλάκι και παραλίγο να με πάνε στο ανηλίκων.
Ίσως φταίει αυτή η καρακάξα, στο Μάτι που είπε όταν είδε τον Ίντι να παίζει με τα εγγόνια της, στον κήπο της πολυκατοικίας , είπε ότι πρέπει να του δέσουν μια σακούλα στο κεφάλι και να τον πετάξουν στη θάλασσα. Αυτή ήταν η αφορμή που είπα την μοιραία φράση.
΄΄Κάτω τα χέρια από το σκύλο μου΄΄. Τι ήθελα και την είπα; πιο σωστό θα ήταν να έδενα με μια σακούλα την καρακάξα και να την πετούσα στη θάλασσα.
Μετά απ΄όλα αυτά τα βάσανα αναρωτιέμαι τι κέρδος έχω από όλη αυτή την σκυλο-κατάσταση. Τι θέλω και συνεχίζω να ζώ μ΄αυτό το.. σκύλαρο μ΄αυτό το...κόπερμαν!
Το οποίο …ορίστε έρχεται επάνω μου…΄΄ κάτσε ρέ ,άσε με να γράψω΄΄. Κοίτα ρέ ανέβηκε επάνω μου …΄΄Κάτσε ρε ηλίθιε …ήσυχα…τι θέλεις; Χάδια; Άχ χου τσού χου τσού χου…
Γειά σου ρε Ιντάρα…περίμενε θα σου δώσω κρουασάν..λίγο όμως γιατί δεν κάνει…
΄΄ Ορίστε μ΄ έκανε όλο τρίχες…΄΄τι θές ρέ; Κι΄άλλα χάδια..έλα έλα …παραπονιάρη….
Μετά από όλα αυτά….

Μισητέ μου Ίντι…
Σ΄αγαπώ..ρε βρωμόσκυλο…
Ναι σ΄αγαπώ….
Αύριο αυτοκτονώ….

Φράνκ

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Άστρο λαμπρό τους οδηγεί!!

Προς την ιεράν αποστολικήν διακονίαν....

Παίδες, (μικροί και μεγάλοι) σταματήστε να ανυμνείτε, να ευλογείτε και.. στη δουλειά αμέσως στρωθείτε...ως γνωστόν η NASA πρόκειται να κάνει μιά ανακοίνωση για σημαντικό εύρημα αστροβιολογίας, που θα επηρεάσει την έρευνα για την εξωγήινη ( άραγε αιώνια;) ζωή!
Επομένως αφήστε τις μετάνοιες, τις προσευχές, τις ψαλμωδίες, ( με τα ατέλειωτα Άααα.. Ίιιιι...και Όοοοο) και στρωθείτε στη δουλειά... Δηλαδή σκληρή προπόνηση για εισαγωγή σε σχολές αστροναυτών σε ΗΠΑ και Ρωσία... Μιλάμε για ιεραποστολικήν αστροναυτίαν! Μάλιστα αγαπητοί μου αδελφοί... διότι οι ιεραπόστολοι του μέλλοντος θα είναι αστροναύτες! γρήγορα γιατί θα σας προλάβουν οι Ευαγγελιστές, οι καθολικοί, και οι προτεστάντες...
εγώ σας το είπα... άν και δίπλωμα αστροφυσικού δεν κατέχω... οπότε αμαρτίαν ούκ έχω...

Χαιρετισμούς
πάτερ Φράνκ

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Η ημέρα κατά του Έϊτζ της δήθεν ενημέρωσης...

Η 1η Δεκεμβρίου, γιορτάζετε ως ημέρα κατά του Έϊτζ... Χτές όμως 30 Νοεμβρίου, γιορτάσαμε την ημέρα κατά του Έϊτζ της...ενημέρωσης! έτσι λόγω της απεργίας των ΜΜΕ, ησύχασε επι τέλους το κεφάλι μας, απο τους κονφερανσιέ των καναλιών... γλυτώσαμε απο το ζάχαρο του Τσάμπα-Τράγκα, απο τον μπάμια του Άλτερ και τον άλλο...τον Άκη.. δηλαδή τον Έλμερ Φάντ με μαλλιά!!... γλυτώσαμε απο τον Πρετεντέρη του Ψυχάρη, ( όπως λέγαμε παλιά, απο τον Αρναούτη του Κωνσταντίνου..του πενταδάκτυλου), ησύχασαμε απο τον..λιμοκοντόρο του έξτρα 3...και τον άλλο..αυτή την ποντικομαμίτσα που κάθεται δίπλα του....γλυτώσαμε απο τα βυζιά που περπατάνε και λένε τον καιρό του Στάρ...( δημιούργημα του γνωστού γκεμπελίσκου, που έβγαλε και βιβλίο!!) Να μου το θυμάστε...αυτός και ο... ΤαγματΕΡΤχης, ο πρώην σουπερ-νόβα αλλά πάντοτε διάτων, θα γίνουν κάποτε ακαδημαϊκοί!!
(δηλαδή γιατί ο Παναγόπουλος της ΓΣΣΕ-ΜΕΣΑ, θα γίνει κάποτε βουλευτής;) Ησύχασαν τ΄αυτιά μας απο τον αυτιά! και τον άλλο τον...εγέρασα μωρέ παιδιά σαράντα χρόνια Παπαδάκη.. τον ύπνο δεν εχόρτασα θα φύγω τελευταίος..( Κυριακού...κοντή γιορτή)..
Γλυτώσαμε αγαπητοί μου. απ΄όλους αυτούς..έστω και για μιά μέρα! ούτε κρίση...ούτε ανεργία...ούτε Τροϊκός πόλεμος ούτε τίποτα... και αυτό σας το λέει κάποιος που έζησε μέσα στην ενημέρωση...Αλλά νισάφι πιά...αυτό που ζούμε κάθε βράδυ δεν λέγεται ενημέρωση...όπως είπε και ο μέγας ατακαδόρος Νίκος Αλέφαντος...για τον Άμποτ και Κοστέλο, της αθλητικής δημοσιογραφίας ήτοι τους Καρπετο-Πανούτσους...΄΄ Αυτοί είναι για το..Περοκέ΄΄. Βέβαια όποιος είχε την τύχη να παρακολουθήσει μεταπολεμική παράσταση στο Περοκέ...μάλλον θα έλεγε ότι όλοι αυτοί που ακούμε κάθε βράδυ, κάνουν..οι μέν γυναίκες για ταξιθέτριες ή δε άνδρες για να καθαρίζουν τις τουαλέτες του θεάτρου...τέλος πάντων κάποια στιγμή η απεργία στα ΜΜΕ έληξε...οπότε τα κεφάλια πάλι μέσα...στα κανάλια...γιατί αρχίζει ο..πόλεμος.
Υ.Γ. Το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν που άκουσα την επομένη ήταν ότι, ο κύριος Πάγκαλος επισκέφτηκε την χωματερή... προφανώς για να δεί αν περίσεψε τίποτε απο αυτά που...φάγαμε όλοι μαζί!!

Χαιρετισμούς
Φράνκ
( απο τα παραπάνω εξαιρούνται οι κωπηλάτες των εφημερίδων,
με τους οποίους έζησα στον ρυθμό του..μεγάλου τυμπανιστή...)