Τα ψιλά
γράμματα της Κυριακής της Ορθοδοξίας…
( Οι κατάρες εναντίον των Ελλήνων )
(Δείγμα αναθέματος)
|
ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ:
«Τοις ευσεβείς μεν επαγγελλομένοις τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα τη
ορθοδόξω και καθολική εκκλησία περί τε ψυχών ανθρωπίνων, και ουρανού και γης,
και των άλλων κτισμάτων αναιδώς ή μάλλον ασεβώς επεισάγουσιν ανάθεμα
(γ’)».
|
Μετάφραση:
Σε όσους παριστάνουν τους ευσεβείς, ενώ, την ίδια στιγμή, εισάγουν με θράσος
ή πολύ περισσότερο με ασέβεια στην Ορθόδοξη και Καθολική Εκκλησία τις ασεβείς
δοξασίες των ΕΛΛΗΝΩΝ και για τις ανθρώπινες ψυχές και για τον ουρανό και τη
γη και για τα άλλα κτίσματα, ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ!
|
|
Τρεις φορές Ανάθεμα δηλαδή στους Ορφέα, Θαλή, Αναξίμανδρο,
Αναξιμένη, Πυθαγόρα, Ξενοφάνη, Παρμενίδη, Ζήνωνα, Εμπεδοκλή, Ηράκλειτο,
Αναξαγόρα, Δημόκριτο, Σωκράτη, Πλάτωνα κ.α.
|
( Έβδομη οικουμενική σύνοδος της Νικαίας το
788! Δηλαδή τρέχα γύρευε! )
Όταν ήμουν βρέφος η νονά μου με βάπτισε Καθολικό. Η καλή
μου γιαγιά όμως τσαντίστηκε και με βάπτισε και Ορθόδοξο. Παρ΄όλο ότι και στις
δύο περιπτώσεις έκλαιγα και τσίριζα κανείς δεν με πήρε στα σοβαρά…
Στο καθολικό σχολείο που πήγα για ένα διάστημα, οι φρέρ
με σταύρωσαν κανονικά, οπότε αναγκάστηκα να αναστηθώ φεύγοντας. Από τους ορθόδοξους όμως δεν έχω παράπονο.
Ήταν πιο χαλαροί. Η γιαγιά όμως με
έπαιρνε καμμιά φορά μαζί στις λειτουργίες. Εκεί στον γυναικωνίτη, δεν λέω, υπήρχε
κάποιο ενδιαφέρον, όταν με τα συνομήλικα
κοριτσάκια όταν ανταλλάσσαμε βλέμματα ιεροκρυφίως. Ακούγοντας και βλέποντας
εκείνους τους Μεσαιωνικούς τύπους να ψέλνουν στην καθαρεύουσα εκείνα τα
μακρόσυρτα Ίιιιι….
Όοοο….Άααα….Αμήηηηηνν… Ζαλισμένος από κεριά και λιβάνια, προσπαθούσα να
καταλάβω τι έλεγαν. Μετά στο σπίτι ρωτούσα τη γιαγιά μου. << Τι είπε ο
παπάς γιαγιά; >> Και εκείνη μου απαντούσε…<< Ά…Δεν ξέρω τι
είπε…Αλλά ωραία τα είπε! >> Το ίδιο περίπου συμβαίνει και σήμερα με το
λεγόμενο χριστεπώνυμο πλήθος. Ένα πλήθος που…Πιστεύει μεν, αλλά εξακολουθεί να
μην ερευνά και να ακούει ότι του λένε…
Εν συντομία σας λέω ότι την Κυριακή της Ορθοδοξίας
γιορτάζονται δύο πράγματα. Η νίκη εικονολατρών εναντίον των εικονομάχων ( ποιος
νοιάζετε) και τα αναθέματα κατά των Ελλήνων, κατά του αρχαίου Ελληνικού
πολιτισμού και κυρίως κατά των αρχαίων Ελληνικών κειμένων…
Για να μη σας ζαλίζω με τις κουραστικές λεπτομέρειες των επίτηδες
ακαταλαβίστικων κειμένων. Τα αναθέματα είναι επτά! Ψέλνει ο ένας ιερεύς
αναθεματιστής με το (κουπλέ) <<κατά των… Μπλά.. Μπλά… Μπλά…Ελλήνων>> και επαναλαμβάνει τρείς φορές ο έτερος αναθεματιστής …με το
( ρεφραίν ) <<Ανάθεμα!
Ανάθεμα! Ανάθεμα! >>
( Δείτε στο you tube π.χ. σε εκκλησία
του Πειραιά εν έτει 1919 και ανατριχιάστε με την ησυχία σας)
Είναι βέβαιο ότι σε πολλές εκκλησίες θα επαναληφθεί αυτή
η φρικτή τελετουργία και σήμερα. ( Σκεφτείτε
ότι σε λίγες μέρες έχουμε την επέτειο για τα 200 χρόνια της Παλιγγενεσίας του
1821. ) Πριν από χρόνια ο πρόεδρος Στεφανόπουλος διαμαρτυρήθηκε αλλά… Τίποτα!
Είναι πιθανόν ο απλοϊκός παπάς του χωριού να μη
καταλαβαίνει καλά-καλά τι διαβάζει και τι λέει. Το ιερατείο όμως, αυτό με τις
ταπετσαρίες στην πλάτη και τις χρυσοποίκιλτες κατσαρόλες στο κεφάλι, ξέρει πολύ
καλά γιατί πρόκειται… Επειδή από τα βάθη του Μεσαίωνα, έχουμε μια εκκλησία που
δεν λέει να εκσυγχρονιστεί. Βέβαια υπάρχει ένας ήπιος, χαμηλών τόνων αρχιεπίσκοπος.
Αλλά οι μητροπολιτάδες είναι αυτοί που κάνουν τη ζημιά. Ορισμένοι από αυτούς
είναι τύποις και ουσία φεουδάρχες. Σημασία
για το ιερατείο είχε ανέκαθεν ο Χριστιανός Ορθόδοξος. Το αν ήταν Έλληνας ή
άλλος ερχόταν σε δεύτερη μοίρα. Αυτή η μοίρα μας κυνηγάει και σήμερα τρομάρα
μας. Οπότε μη στενοχωριέστε για το τι είπε ο παπάς… Όπως έλεγε και η γιαγιά μου…
<< Ά… παιδάκι μου δεν ξέρω τι είπε ο παπάς,
αλλά…Ωραία τα είπε! >> Γειά σας χρόνια πολλά…Και με τις υγείες μας.
