Κυριακή 31 Μαρτίου 2019

HANDS UP AND PUT THE...KOT DOWN

                                             

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε αλλά στο έτος 2019  στη χώρα μας, που ανήκει πλέον στην Eυρωπαϊκή ένωση εδώ και 20 χρόνια, κάποιοι ακόμη κλέβουνε κότες! Μπορεί να έχουμε προοδεύσει τεχνολογικά, μπορεί παρ΄όλη την κρίση να ζούμε καλύτερα από την εποχή του Όθωνα, αλλά εκείνο το παλιό σπορ που έχει να κάνει με την εισβολή στο κοτέτσι είναι πάντα ζωντανό. Πυροβολείται και χάνει τη ζωή του ένας 52άχρονος για μια κότα! Από την άλλη μεριά ο ιδιοκτήτης της κότας τον πυροβολεί κάνοντας χρήση της περίφημης καραμπίνας που έχει η μισή Ελλάδα στο σπίτι,( δήθεν για κυνήγι ) και μετά πετάει το άψυχο σώμα στο ρέμα, σαν να μη τρέχει τίποτα! Όλα αυτά  τη στιγμή που σε οποιοδήποτε σούπερ-μάρκετ ένα ψητό κοτόπουλο σε ωραία συσκευασία στοιχίζει 6 ευρώ! Αλήθεια τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους και τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής τους, που σήμερα αποκαλούμε ΄΄Ρομά΄΄. Πότε η πολιτεία θα ασχοληθεί σοβαρά με αυτούς; Πότε τα κόμματα θα πάψουν να τους δίνουν αντίδωρα για ψηφοθηρικούς λόγους. Έχετε σκεφτεί ότι αν… Λέω αν, υιοθετείτο ένα παιδί δικό τους από μία οικογένεια στην Ελβετία μεγάλωνε και σπούδαζε εκεί. Αυτό το παιδί  ευρισκόμενο σε ένα άλλο περιβάλλον θα μπορούσε να γίνει όπως τόσοι άλλοι ένας ξεχωριστός επιστήμονας! Γιατί έχουν αφεθεί όλοι αυτοί να βολοδέρνουν μέσα στην παρανομία με την ανοχή όλων; Να πούμε το πιο απλό… Έχετε δει ποτέ ΄΄Ρομά΄΄ να οδηγεί με γυαλιά οράσεως; Τι θα γίνει λοιπόν; Μήπως είναι καιρός να ασχοληθεί το κράτος σοβαρά με αυτό το κοινωνικό πρόβλημα; Γιατί έτσι όπως αυτό μεγαλώνει καθημερινά σε λίγο θα είναι αργά για όλους…

( Αιωνόβιος )

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2019

Εκκλησάκια βίλες! Μια ξεχασμένη - ξιπασμένη ιστορία αγρίων αγίων...



Σατιρικοί στίχοι για τα εκκλησάκια- βίλες, που υπάρχουν με
νομολογία γκρίζα, ενώ οι μπουλντόζες έμειναν από...μίζα!

( 'Όλα τα παιδάκια του κατηχητικού στον γνωστό σκοπό...)


Εις το γιαλό κοντά εκεί
ειν΄εκκλησιά εκκεντρική!
δεν βλέπει ποτέ άμφια
και δεν πληρώνει ΕΜΦΙΑ!

Έχει κανδήλι ηλεκτρικό
και ένα ''θρήσκο'' αφεντικό!
που με ευλάβεια πολλή...
Τη Ναοδομία εξυμνεί!

Πίσω έχει βίλα για ουρά
και μιά πισίνα για μωρά!
Όπου βαπτίζονται οι πιστοί
κι΄αναβαθμίζονται οι αστοί!

Το εκκλησάκι στέκει εκεί...
Σαν μιά εικόνα αρνητική!
Ο άγιος... Παρένθετος
κι΄ο νόμος μόνιμα έκθετος!

( Αιωνόβιος)


30 χιλιόμετρα από την ομόνοια...


Εμείς τα μεταπολεμικά παιδιά περάσαμε φτωχικά μεν αλλά ζήσαμε σε μια  Ελλάδα που γιάτρευε σιγά-σιγά της πληγές της.  Έτσι ορισμένα πράγματα που σήμερα μοιάζουν μέχρι και αστεία τότε φάνταζαν μαγικά…Έτσι το να πάς στη Βουλιαγμένη για μπάνιο ήταν ένα όνειρο! Στη Βάρκιζα κάτι εξαίσιο!  Αλλά να περάσεις ολόκληρο καλοκαίρι στο Μάτι φάνταζε εξωπραγματικό! Εκεί σε παραθαλάσσια πευκόφυτα  οικόπεδα χωρίς μάντρες, με σκηνές και ράντζα παιζόταν όχι το ψυχαναγκαστικό  survivor, αλλά το παιχνίδι της ξεγνοιασιάς και της αλληλεγγύης...
Εμείς λοιπόν που ζήσαμε τόσα ωραία χρόνια σ΄αυτό το πευκοδάσος δίπλα στη θάλασσα, πανέμορφη τότε χωρίς ίχνος ρύπανσης... Εμείς δεν μπορούμε ακόμα να πιστέψουμε αυτό που συνέβη. Μπορεί κάποιοι από εμάς να φοβόμαστε ότι κάποτε ένα μέρος από το Μάτι θα καιγόταν αλλά όχι έτσι και με τέτοιο τραγικό τρόπο.
Είχε συμβεί και πριν μερικά χρόνια στην Ηλεία με πολλούς νεκρούς, είχε συμβεί και αλλού, αλλά τριάντα χιλιόμετρα από την ομόνοια να καούν σε ελάχιστη ώρα εκατό συνάνθρωποί μας! Ε. αυτό ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν μπορούσε να το φανταστεί  κανείς…
Φταίει η Δούρου; Η Κουμουνδούρου; Ο Τόσκας; Φταίει η συμπολίτευση; Η αντιπολίτευση; Ο κακός μας ο καιρός; Φταίμε όλοι και φταίμε γιατί δεν έχουμε κράτος και δεν έχουμε κράτος όταν τα παιδιά μας μπαίνουν στην αστυνομία, στην πυροσβεστική, στις ένοπλες  δυνάμεις και σε άλλους τομείς για το δημοσιοϋπαλληλίκι…
Κανένας δεν σκέφτεται πρίν τον περίφημο διορισμό του, ότι όλα αυτά και πολλά άλλα πόστα του δημόσιου τομέα αποτελούν λειτούργημα. Αυτό σημαίνει ότι την κρίσιμη ώρα που ο ανυπεράσπιστος πολίτης χρειάζεται τους λειτουργούς του κράτους, αυτοί πρέπει να δείξουν αυτό για το οποίο ορκίστηκαν. Να δείξουν ευεσθησία και κυρίως αυτοθυσία…
Βεβαίως κάποιοι πράγματι υπερέβαλαν εαυτούς και έκαναν το καθήκον τους. Αλλά οι περισσότεροι και κυρίως οι ηγεσίες των σωμάτων φάνηκαν απίστευτα ανίκανοι… Ανίκανοι να κρίνουν την κρισιμότητα, ανίκανοι να δώσουν σωστές εντολές, ανίκανοι σε όλα. Αν ζούσαμε στην Ιαπωνία το χαρακίρι θα έπεφτε το ένα μετά το άλλο… Αλλά εδώ πρόκειται για καρεκλοκένταυρους δημόσιους υπαλλήλους. Παραίτηση; Τι είναι αυτό; Που ακούστηκε να εγκαταλείψει οικιοθελώς την καρέκλα του το δημόσιο πρόσωπο.
Τι να κάνουν τα πορίσματα και οι ΕΔΕ αφού στο τέλος  ξέρουμε ότι αποτέλεσμα…Ουδέ! Διάφορα γραφεικρατικά ιερογλυφικά, Κινέζικα και τελικά Αλαμπουρνέζικα όπως: ΕΣΚΕ-ΣΕΚΥΠΣ-ΣΚΕΔ-ΚΕΠΟ-ΕΘΚΕΠΙΧ- Εικονικές κρατικές υπηρεσίες που  αναφέρουν, μεταφέρουν  και τελικά συγκαλύπτουν όπως πάντα την ουσία. Έτσι άκρη δεν βρίσκεις ποτέ.
 Επειδή σ΄αυτή την έρημη χώρα των χρεωκοπιών, των πόνων και των στεναγμών δικαίωση δεν βρίσκουν ούτε οι νεκροί, ας γίνει τουλάχιστον ένα μνημείο στο Μάτι, εκεί στο οικόπεδο που κάηκαν οι περισσότεροι αθώοι συμπολίτες μας. Ένα μνημείο που να δείχνει ότι  τα καταφέραμε εν καιρώ ειρήνης να έχουμε εκατό αθώα θύματα λόγω του μόνιμου ακύρηχτου πολέμου πλήρους ασυνεννοησίας μεταξύ των υπηρεσιών ενός ανίκανου  Ελληνικού κράτους.
( Αιωνόβιος)

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019


Μάτι 100 νεκροί 30 χιλιόμετρα από την ομόνοια…


Εμείς τα μεταπολεμικά παιδιά περάσαμε φτωχικά μεν αλλά ζήσαμε σε μια Ελλάδα που γιάτρευε σιγά-σιγά της πληγές της. Γι΄αυτό ορισμένα πράγματα που σήμερα μοιάζουν μέχρι και αστεία τότε φάνταζαν μαγικά…Έτσι το να πάς τη δεκαετία του πενήντα στη Βουλιαγμένη για μπάνιο ήταν ένα όνειρο! Στη Βάρκιζα κάτι εξαίσιο! Αλλά να περάσεις ολόκληρο καλοκαίρι στο Μάτι φάνταζε εξωπραγματικό! Εκεί σε παραθαλάσσια πευκόφυτα, οικόπεδα χωρίς μάντρες, με σκηνές, ράντζα και λάμπες ΄΄λούξ΄΄, παιζόταν όχι το κανιβαλικό Survivor, αλλά το παιχνίδι της ξεγνοιασιάς και της ομαδικής συμβίωσης...
Εμείς λοιπόν που ζήσαμε τόσα ωραία χρόνια σ΄αυτό το πευκοδάσος δίπλα στη θάλασσα, πανέμορφη τότε χωρίς ίχνος ρύπανσης... Εμείς δεν μπορούμε ακόμα να πιστέψουμε αυτό που συνέβη. Μπορεί κάποιοι να φοβόντουσαν ότι κάποτε ένα μέρος από το Μάτι θα καιγόταν αλλά όχι έτσι ολοκληρωτικά και με τέτοιο τραγικό τρόπο.
Είχε συμβεί πριν μερικά χρόνια στην Ηλεία με πολλούς νεκρούς, είχε συμβεί και αλλού, αλλά στο λεκανοπαίδιο της Αττικής, εκεί που συνωστίζεται το ενενήντα της εκατό της διοίκησης του Ελληνικού κράτους, μόλις τριάντα χιλιόμετρα από την Ομόνοια να καούν σε ελάχιστη ώρα εκατό συνάνθρωποί μας! Έ... Αυτό ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν μπορούσε να το φανταστεί κανείς…
Φταίει η Δούρου; Η Κουμουνδούρου; Ο Τόσκας; Φταίει η συμπολίτευση; Η αντιπολίτευση; Ο κακός μας ο καιρός; Φταίμε όλοι και φταίμε γιατί δεν έχουμε κράτος και δεν έχουμε κράτος όταν πολλά από τα παιδιά μας μπαίνουν στα σώματα ασφαλείας και σε άλλους τομείς για το δημοσιοϋπαλληλίκι…Όπως φταίνε και οι δημότες που ψηφίζουν για το χαβαλέ εκλέγοντας δημάρχους τύπου Ψινάκη...
Κανένας δεν σκέφτεται πρίν τον περίφημο διορισμό του, ότι όλα αυτά και πολλά άλλα πόστα του δημόσιου τομέα αποτελούν λειτούργημα. Αυτό σημαίνει ότι την κρίσιμη ώρα που ο ανυπεράσπιστος πολίτης χρειάζεται τους λειτουργούς του κράτους, αυτοί πρέπει να τηρήσουν το λόγο για τον οποίο ορκίστηκαν. Να δείξουν ευαισθησία και κυρίως αυτοθυσία…
Βεβαίως κάποιοι πράγματι υπερέβαλαν εαυτούς και έκαναν το καθήκον τους. Αλλά οι περισσότεροι και κυρίως οι ηγεσίες των σωμάτων φάνηκαν απίστευτα ανίκανοι… Ανίκανοι να κρίνουν την κρισιμότητα, ανίκανοι να δώσουν σωστές εντολές, ανίκανοι σε όλα. Αν ζούσαμε στην Ιαπωνία το χαρακίρι θα διαδεχόταν το ένα το άλλο… Αλλά εδώ πρόκειται για καρεκλοκένταυρους δημόσιους υπαλλήλους. Παραίτηση; Τι είναι αυτό; Που ακούστηκε να εγκαταλείψει οικιοθελώς την καρέκλα του δημόσιο πρόσωπο!Να χάσει τα προνόμια; Έτσι τελικά... την διάσωση της ανθρωπιάς ανέλαβαν να μετουσιώσουν σε πράξη, ορισμένοι πυροσβέστες και αστυνομικοί παρακούοντας τις ανόητες εντολές καθώς καθώς και εκείνοι οι Έλληνες και Αιγύπτιοι ψαράδες που μετέφεραν τους ναυαγούς της...ξηράς στο λιμάνι της Ραφήνας.
Τι να κάνουν τα πορίσματα και οι ΕΔΕ αφού στο τέλος ξέρουμε ότι αποτέλεσμα…Ουδέ! Δυσνόητα γραφειοκρατικά ιερογλυφικά, Κινέζικα και τελικά Αλαμπουρνέζικα όπως: ΕΣΚΕ-ΣΕΚΥΠΣ-ΣΚΕΔ-ΚΕΠΟ-ΕΘΚΕΠΙΧ- Διάφορες κρατικές υπηρεσίες που αντί να κάνουν τη δουλειά τους, αναφέρουν, μεταφέρουν και τελικά συγκαλύπτουν όπως πάντα την ουσία. Έτσι άκρη δεν βρίσκεις ποτέ.


Επειδή σ΄αυτή την έρημη χώρα των χρεωκοπιών, των πόνων και των στεναγμών δικαίωση δεν βρίσκουν ούτε οι νεκροί, ας γίνει τουλάχιστον ένα μνημείο στο Μάτι. Εκεί στο οικόπεδο που κάηκαν οι περισσότεροι αθώοι συμπολίτες μας. Ένα μνημείο που να δείχνει ότι καταφέραμε εν καιρώ ειρήνης να θρηνήσουμε εκατό αθώα θύματα λόγω του μόνιμου ακύρηχτου πολέμου πλήρους ασυνεννοησίας, μεταξύ των υπηρεσιών ενός ανίκανου κράτους.


Αιωνόβιος






Μάτι 100 νεκροί 30 χιλιόμετρα από την ομόνοια...





Εμείς τα μεταπολεμικά παιδιά περάσαμε φτωχικά μεν αλλά ζήσαμε σε μια Ελλάδα που γιάτρευε σιγά-σιγά της πληγές της. Γι΄αυτό ορισμένα πράγματα που σήμερα μοιάζουν μέχρι και αστεία τότε φάνταζαν μαγικά…Έτσι το να πάς τη δεκαετία του πενήντα στη Βουλιαγμένη για μπάνιο ήταν ένα όνειρο! Στη Βάρκιζα κάτι εξαίσιο! Αλλά να περάσεις ολόκληρο καλοκαίρι στο Μάτι φάνταζε εξωπραγματικό! Εκεί σε παραθαλάσσια πευκόφυτα, οικόπεδα χωρίς μάντρες, με σκηνές, ράντζα και λάμπες ΄΄λούξ΄΄, παιζόταν όχι το κανιβαλικό Survivor, αλλά το παιχνίδι της ξεγνοιασιάς και της ομαδικής συμβίωσης...
Εμείς λοιπόν που ζήσαμε τόσα ωραία χρόνια σ΄αυτό το πευκοδάσος δίπλα στη θάλασσα, πανέμορφη τότε χωρίς ίχνος ρύπανσης... Εμείς δεν μπορούμε ακόμα να πιστέψουμε αυτό που συνέβη. Μπορεί κάποιοι να φοβόντουσαν ότι κάποτε ένα μέρος από το Μάτι θα καιγόταν αλλά όχι έτσι ολοκληρωτικά και με τέτοιο τραγικό τρόπο.
Είχε συμβεί πριν μερικά χρόνια στην Ηλεία με πολλούς νεκρούς, είχε συμβεί και αλλού, αλλά στο λεκανοπαίδιο της Αττικής, εκεί που συνωστίζεται το ενενήντα της εκατό της διοίκησης του Ελληνικού κράτους, μόλις τριάντα χιλιόμετρα από την Ομόνοια να καούν σε ελάχιστη ώρα εκατό συνάνθρωποί μας! Έ... Αυτό ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν μπορούσε να το φανταστεί κανείς…
Φταίει η Δούρου; Η Κουμουνδούρου; Ο Τόσκας; Φταίει η συμπολίτευση; Η αντιπολίτευση; Ο κακός μας ο καιρός; Φταίμε όλοι και φταίμε γιατί δεν έχουμε κράτος και δεν έχουμε κράτος όταν πολλά από τα παιδιά μας μπαίνουν στα σώματα ασφαλείας και σε άλλους τομείς για το δημοσιοϋπαλληλίκι…Όπως φταίνε και οι δημότες που ψηφίζουν για το χαβαλέ εκλέγοντας δημάρχους τύπου Ψινάκη...
Κανένας δεν σκέφτεται πρίν τον περίφημο διορισμό του, ότι όλα αυτά και πολλά άλλα πόστα του δημόσιου τομέα αποτελούν λειτούργημα. Αυτό σημαίνει ότι την κρίσιμη ώρα που ο ανυπεράσπιστος πολίτης χρειάζεται τους λειτουργούς του κράτους, αυτοί πρέπει να τηρήσουν το λόγο για τον οποίο ορκίστηκαν. Να δείξουν ευαισθησία και κυρίως αυτοθυσία…
Βεβαίως κάποιοι πράγματι υπερέβαλαν εαυτούς και έκαναν το καθήκον τους. Αλλά οι περισσότεροι και κυρίως οι ηγεσίες των σωμάτων φάνηκαν απίστευτα ανίκανοι… Ανίκανοι να κρίνουν την κρισιμότητα, ανίκανοι να δώσουν σωστές εντολές, ανίκανοι σε όλα. Αν ζούσαμε στην Ιαπωνία το χαρακίρι θα διαδεχόταν το ένα το άλλο… Αλλά εδώ πρόκειται για καρεκλοκένταυρους δημόσιους υπαλλήλους. Παραίτηση; Τι είναι αυτό; Που ακούστηκε να εγκαταλείψει οικιοθελώς την καρέκλα του δημόσιο πρόσωπο!Να χάσει τα προνόμια; Έτσι τελικά... την διάσωση της ανθρωπιάς ανέλαβαν να μετουσιώσουν σε πράξη, ορισμένοι πυροσβέστες και αστυνομικοί παρακούοντας τις ανόητες εντολές καθώς καθώς και εκείνοι οι Έλληνες και Αιγύπτιοι ψαράδες που μετέφεραν τους ναυαγούς της...ξηράς στο λιμάνι της Ραφήνας.
Τι να κάνουν τα πορίσματα και οι ΕΔΕ αφού στο τέλος ξέρουμε ότι αποτέλεσμα…Ουδέ! Δυσνόητα γραφειοκρατικά ιερογλυφικά, Κινέζικα και τελικά Αλαμπουρνέζικα όπως: ΕΣΚΕ-ΣΕΚΥΠΣ-ΣΚΕΔ-ΚΕΠΟ-ΕΘΚΕΠΙΧ- Διάφορες κρατικές υπηρεσίες που αντί να κάνουν τη δουλειά τους, αναφέρουν, μεταφέρουν και τελικά συγκαλύπτουν όπως πάντα την ουσία. Έτσι άκρη δεν βρίσκεις ποτέ.
Επειδή σ΄αυτή την έρημη χώρα των χρεωκοπιών, των πόνων και των στεναγμών δικαίωση δεν βρίσκουν ούτε οι νεκροί, ας γίνει τουλάχιστον ένα μνημείο στο Μάτι. Εκεί στο οικόπεδο που κάηκαν οι περισσότεροι αθώοι συμπολίτες μας. Ένα μνημείο που να δείχνει ότι καταφέραμε εν καιρώ ειρήνης να θρηνήσουμε εκατό αθώα θύματα λόγω του μόνιμου ακύρηχτου πολέμου πλήρους ασυνεννοησίας, μεταξύ των υπηρεσιών ενός ανίκανου κράτους.
Αιωνόβιος






Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019

Ελισάβετ Σαχτούρη η μέγιστη Ελληνοαμερικανίδα βιολόγος!

 Λόγω της ημέρας της γυναίκας θα ήθελα να μάθετε, ότι υπάρχει (ελπίζω να ζει ακόμη) η Ελισάβετ Σαχτούρη. Είναι η βιολόγος και διευθύντρια του διεθνούς Ινστιτούτου για το περιβάλλον που έγραψε το εκπληκτικό βιβλίο ΄΄ΓΑΙΑ Το ανθρώπινο ταξίδι από το χάος στον κόσμο.
Το βιβλίο αυτό που εκδόθηκε το 1989 από τις εκδόσεις Λιβάνη δεν θα το βρείτε πουθενά! Δεν το αποχωρίζονται αυτοί που το διάβασαν γιατί έχουν μυαλό και το εξαφάνισαν αυτοί που δεν έχουν γιατί  είναι κολλημένοι με τις θρησκείες... Ιδού τα ταπεινά βακτηρίδια οι μακρινοί μας πρόγονοι! Έτσι περάσαμε από τα πρώτιστα στους πολύποδες...Από τους πολύποδες στα μαρσιποφόρα και από τα μαρσιποφόρα στους ανθρώπους! Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την περίφημη ΄΄νεοτενεία΄΄,που εξηγεί πως εξελιχθήκαμε από τους στενούς συγγενείς μας τους πιθήκους! ( Το DNA μας είναι κατά 99%  όμοιο με των χιμπατζήδων)! Και τι δεν γράφει αυτό το βιβλίο, που αντί να διδάσκεται παντού για να ανοίξουμε τα στραβά μας, έχει εξαφανιστεί από τα ράφια των βιβλιοπωλείων. Δεν πειράζει σε μερικές δεκάδες χρόνια από σήμερα ο κόσμος θα μάθει. Θα μάθει και θα απαλλαγεί από την θρησκοληψία. Είναι μια ασθένεια που συνδέεται άρρηκτα με τη μοιρολατρία η οποία οδήγησε την ανθρωπότητα σε λάθος δρόμο. Δηλαδή  στην... λατρεία του τίποτα.

 Αιωνόβιος