Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Ο Ελύτης στο μετρό...

΄΄Θέ μου πόσο γαλάζιο ξόδεψες για να μη σε βλέπουμε...΄΄ Διαβάζοντας Ελύτη μαζί με την...Ελίτ του μετρό, με αφορμή τα εκατό χρόνια από την γέννηση του ποιητή, έχω δυο σχόλια.. Πρώτον τώρα κατάλαβα γιατί σχεδόν όλοι οι γαλάζιοι- γαλαζοαίματοι και δεν συμμαζεύεται, είναι θεούσοι...και δεύτερον, ζηλεύω τον Ελύτη όχι μόνο για τους στίχους του που είναι εξαιρετικοί, ούτε καν για το Νόμπελ, αλλά γιατί κατάφερε να ξεκουράσει το γεροντικό του κορμί, ποιητική και κοινωνική αδεία, σε  ένα νεανικό θηλυκό προσκεφάλι ...την περίφημη Ιουλίτα... Αν  ο Μπάρμπα- Μήτσος απο το Παλιοχώρ είχε ασχοληθεί και αυτός με ένα παρόμοιο νεανικό  ποδόγυρο... θα είχε φαγωθεί ζωντανός απο τον ζηλόφθονα  περίγυρο..
Εν κατακλείδι,  αντλώντας ποίηση και σοφία από την λαϊκή παροιμία, θα λέγαμε ότι...
 ΄΄ Το γέρικο γαϊδουράκι, θέλει...τρυφερό χορταράκι΄΄. Οπότε...Ελύτη ζεις, εσύ μας οδηγείς!!

Χαιρετισμούς
Φράνκ