Αγαπημένε μου Ίντι…
Σε μισώ. Ναι σε μισώ γιατί μούχεις κάνει τη ζωή κόλαση. Από τότε που σε περιμάζεψα απ΄τους δρόμους όπου γύρναγες σαν την άδικη κατάρα δεν έχω δει άσπρη μέρα.
Ήσουν ένα αδέσποτο κουτσό αλλά κυρίως κουτό βρωμόσκυλο και σε έκανα ένα δεσποτικό ,υγιέστατο απαιτητικό οικόσιτο σκύλαρο. Τα βάσανά μου είναι πολλά.
Δεν μιλάω μόνο για τις χιλιάδες βόλτες που σε έχω πάει για να ξεμουδιάζεις και να ικανοποιείς τις ανάγκες σου.
Δεν μιλάω μόνο για τις μάχες που έχουμε δώσει από κοινού με όλα τα μαντρόσκυλα που συναντάμε στους δρόμους.
Δεν μιλάω ούτε για τα χρήματα που αφαιρώ από τον οικογενειακό μου προϋπολογισμό για να σε πηγαίνω στην πανσιόν. Μιλάω κυρίως για τις χιλιάδες τρίχες σου που έχουν κάνει το σαλόνι μου μοχέρ.
Μιλάω για τις αγριοφωνάρες σου, όταν ακούς άλλα σκυλιά που τόλμησαν να εμφανιστούν στη γειτονιά μας. Σε πήρα ρε αληταρά για να μου φυλάς το σπίτι, όχι για να φυλάς το τετράγωνο.
Μιλάω επίσης για τις απειλές που μου εκτοξεύεις όταν λόγω της λαιμαργίας σου, με αναγκάζεις να τρώω το φαγητό μου αμυνόμενος χτίζοντας με καρέκλες τη ΄΄γραμμή Κουζινό΄΄.
Μιλάω για την απομόνωση που μας έχεις επιβάλει καθώς δεν τολμάει να πατήσει άνθρωπος στο σπίτι. Αρκετές φορές προσπάθησα να σε εξαποστείλω και μάλιστα επ΄αμοιβή αλλά στο τέλος δεν τα κατάφερα.
Πότε στην κάτω Κηφισιά, όπου τσακώθηκες με όλα τα σκυλιά της περιοχής και σε γύρισαν πίσω, άρον-άρον. Πότε στο Κορωπί, όπου σε μια φάρμα με καμιά δεκαριά στειρωμένες θηλυκές, κατάφερες το επιστημονικό θαύμα, όχι μόνο να τις πηδήσεις όλες, αλλά και μια από αυτές να μείνει έγκυος! Πότε στο Πικέρμι, όπου σε έδωσα για φύλακα, στον άνθρωπο που μας πλένει τα χαλιά και εσύ τα κατούρησες όλα!
Θυμάμαι ότι πέρασα μερικές ξέγνοιαστες μέρες χωρίς την παρουσία σου και ξαφνικά ένα πρωί ενώ έπινα τον καφέ μου χαλαρά και χωρίς να έχω μια απαιτητική μουσούδα κάτω απ΄τη μασχάλη, τα μάτια μου μούσκεψαν όχι χωρίς λόγο. Άκουσα στο ραδιόφωνο για κάποια σκυλιά που φώλιασαν τα γνωστά ανθρωποειδή και…θυμήθηκα τη μέρα που έφαγες τη φόλα και σε πήγα αγκαλιά στο γιατρό…θυμήθηκα πως με κοίταζες όταν ήσουν έτοιμος να αναχωρήσεις για πάντα…αυτό ήταν ένα δέσιμο που δεν κόβεται με τίποτα…΄΄ πώς μπόρεσες και έδωσες το σκυλί, βρέ κακούργε΄΄ σκέφτηκα…και ένα κύμα από καυτά δάκρυα έδωσαν μια αρμυρή γεύση στον καφέ και μια γλυκιά νοσταλγία στη σκέψη…βλέπεις όταν έχεις καιρό να κλάψεις γίνεσαι άλλος άνθρωπος…τότε αντί να κάνω το σωστό, δηλαδή αντί να αυτοκτονήσω, πήγα και σε πήρα πίσω.
Και εσύ ήσουν εκεί και με περίμενες…. Είμαι βέβαιος πως θα με περίμενες χρόνια ολόκληρα. Βλέπεις τα ζώα δεν σκέπτονται όπως οι άνθρωποι.
Δεν μπορούν να φανταστούν ότι μπορεί να τα εγκαταλείψεις…είναι σαν τα μικρά παιδιά που δεν φαντάζονται ότι μπορεί να τα εγκαταλείψει ο πατέρας τους… Τι να κάνω; Όπως έλεγε και η θειά μου η Ποριώτισα ΄΄ Ήμπλεξα΄΄.
Είναι απορίας άξιον πώς ένας σκύλος που μου καταδυναστεύει τη ζωή ,μπορεί να με κάνει τόσο αναποφάσιστο.
Όλο λέω θα τον πάρει ο διάολος και όλο με παίρνει εμένα. Ίσως φταίει η παιδική μου ηλικία. Τότε που μάζευα όλα τα αδέσποτα της γειτονιάς μου. Τότε που κτύπησα στο ΄΄δόξα πατρί΄΄ με τη σφεντόνα μου ένα ανθρωποειδές που κακοποίησε ένα σκυλάκι και παραλίγο να με πάνε στο ανηλίκων.
Ίσως φταίει αυτή η καρακάξα, στο Μάτι που είπε όταν είδε τον Ίντι να παίζει με τα εγγόνια της, στον κήπο της πολυκατοικίας , είπε ότι πρέπει να του δέσουν μια σακούλα στο κεφάλι και να τον πετάξουν στη θάλασσα. Αυτή ήταν η αφορμή που είπα την μοιραία φράση.
΄΄Κάτω τα χέρια από το σκύλο μου΄΄. Τι ήθελα και την είπα; πιο σωστό θα ήταν να έδενα με μια σακούλα την καρακάξα και να την πετούσα στη θάλασσα.
Μετά απ΄όλα αυτά τα βάσανα αναρωτιέμαι τι κέρδος έχω από όλη αυτή την σκυλο-κατάσταση. Τι θέλω και συνεχίζω να ζώ μ΄αυτό το.. σκύλαρο μ΄αυτό το...κόπερμαν!
Το οποίο …ορίστε έρχεται επάνω μου…΄΄ κάτσε ρέ ,άσε με να γράψω΄΄. Κοίτα ρέ ανέβηκε επάνω μου …΄΄Κάτσε ρε ηλίθιε …ήσυχα…τι θέλεις; Χάδια; Άχ χου τσού χου τσού χου…
Γειά σου ρε Ιντάρα…περίμενε θα σου δώσω κρουασάν..λίγο όμως γιατί δεν κάνει…
΄΄ Ορίστε μ΄ έκανε όλο τρίχες…΄΄τι θές ρέ; Κι΄άλλα χάδια..έλα έλα …παραπονιάρη….
Μετά από όλα αυτά….
Μισητέ μου Ίντι…
Σ΄αγαπώ..ρε βρωμόσκυλο…
Ναι σ΄αγαπώ….
Αύριο αυτοκτονώ….
Φράνκ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Αγαπημένο μου αφεντικό.
Χάρηκα παρά πολύ με το γράμμα που μούγραψες. Ήταν μια επικοινωνία μεταξύ μας που δεν τη περίμενα ομολογώ. Η συνήθης “επικοινωνία” μας μέχρι τώρα ήταν συνεχής εντολές και παραγγέλματα εκ μέρους σου του τύπου : ΚΑΝΕ αυτό , ΜΗ εκείνο , ΠΡΟΣΕΧΕ το άλλο , ΣΚΑΣΕ ΡΕ κτλ. Εκείνο δε το ΣΚΑΣΕ ΡΕ , τι να σου πώ , το έμαθα σε όλους τους τόνους ( ΡΕ ματζόρε , ΦΑ δίεση , ΝΤΟ μινόρε…..). Υποταγή λοβοτομημένου δηλαδή . Βέβαια για να τα λέμε όλα , έχω εξασφαλισμένη τη τροφή μου και τη διαβίωση μου σε άριστες συνθήκες . Με κατάλαβες τώρα . Πού να τρέχεις τέτοια εποχή στους δρόμους και να ψάχνεις μέσα στους κάδους σκουπιδιών για φαγητό. Ευτυχώς που αυτοί οι καλοί άνθρωποι που μαζεύουν τα σκουπίδια , μας καταλαβαίνουν και αργούν να τα πάρουν . Άσε που τώρα τελευταία βλέπω ολο και περισσότερα ανθρωποειδή να ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια . Μεγαλόπρεπε αφέντη μου , δεν πιστεύω να καταντήσουμε έτσι ε … ; Στη τελική τι σου στοιχίζω ; Λίγα πράγματα για το σκοπό που με περιμάζεψες . Το ομολόγησες στο γράμμα σου . Για φύλακα με πήρες και όχι από ζωοφιλία . Και τι φύλακας . Του τετραγώνου όλου . Για βάλε τώρα τι θα σου στοίχιζε ένας σεκιουριτάς ; Καμία σύγκριση . Σε κουράζω λίγο όπως λες όταν με πάς βόλτα και το θεωρείς αυτό μεγάλη παροχή από μέρους σου. Έλα όμως στη θέση μου . Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να τρέχω και να περπατάω περίπου 18 χιλιόμετρα την ημέρα , να τσακώνομαι με αλλά σκυλιά , να τρέχω πίσω από τα θηλυκά μέχρι ολοκληρωτικής εξάντλησης . Ελα τώρα και πές μου. Τι να μου κάνουν τα 1500 συνολικά μέτρα βόλτας που με πάς ;. Πόσα αρσενικά μπορεί να συναντήσουμε για να τσακωθώ ; Ασε που μόλις ξεκινάει ο καυγάς , με τραβάς με αυτή την απαίσια αλυσίδα και μένω με την αδρεναλίνη τίγκα στο αίμα μου. Και το κυριότερο . Στα 1500 αντε 1800 μέτρα βόλτας , πόσες θηλυκές αιθέριες σκυλίτσες μπορεί να συναντήσουμε ; Και αν τύχη και πέσει καμία στο διάβα μας , πάλι με τραβάς με τη διαολοαλυσίδα σου . Και αποχωρώ με πληγωμένο εγωισμό αλλα με ακέραιη τη λίμπιντο. Ομολογώ όμως ότι παρά τον υστερόβουλο λόγο που με μάζεψες , τώρα με αγαπάς πραγματικά . Είμαι απόλυτα σίγουρος . Το αισθάνομαι στο χάδι σου , στο τρόπο που μου δίνεις το φαγητό , στο πώς μαζεύεις τις ακαθαρσίες μου έστω και βλαστημώντας. Στο ότι μου έσωσες τη ζωή μου από εκείνη τη φόλα που από τη λαιμαργία μου έφαγα τότε . Κανένας από τους συγκάτοικους μας δεν κάνει κάτι τέτοιο για μένα . Ασε που αυτή η κυρία που ζεί μαζί μας , πάνω από 10 φορές μου στραπατσάρισε την ευσταχιανή σάλπιγμα . Και ο νεαρός με τα μακριά μαλλιά μεγαλόπρεπε αφέντη μου σε διαβεβαιώνω μαδάει . Αλλά μόνο εμένα μαλώνεις. Το ξέρεις και εσύ , είμαι βέβαιος , ότι και εγώ σε έχω αγαπήσει . Και η δική μου αγάπη είναι ανιδιοτελής ,ειλικρινής και αμετάβλητη . Αυτός ο αταβισμός της ράτσας μου ίσως να μας σώζει, η , να μας καταστρέφει . Αναπάντητο ανα τους αιώνες ερώτημα .
Αγαπητό αφεντικό του Ίντυ
Είναι καταρχήν θετικό που ανέβαλες την αυτοκτονία σου, γιατί έτσι θα διαβάσεις την άποψή μου.
Λοιπόν, το ζώο δεν είναι ο σκύλος σου, αλλά ΕΣΥ ! Εσύ που περιμάζεψες ένα αδέσποτο και, αντί να το κάνεις χρήσιμο ον με σωστή εκπαίδευση, το τάραξες στα βλακώδη παραγγέλματα τύπου "ανάασις...προυσχή!", ως λοχίας-στουρνάρι σε νεοσύλλεκτο. Φρόντισες ποτέ να του μάθεις να σου φέρνει τις μπάλες του τένις όταν αγωνίζεσαι, να μη σκύβεις να τις μαζεύεις εσύ,γέρος άνθρωπος;Τον πήγες ποτέ σε λαϊκό πολιτιστικό κέντρο για μαθήματα ορθοφωνίας από "συναδέλφους" του (Καρρά , Τερλέγκα, Μελά κ.ά)ώστε να στρώσει η αγριοφωνάρα του; Τον έμαθες να πηγαίνει για ψώνια, να πληρώνει τους λογαριασμούς, να φέρνει την εφημερίδα και να μη ξεχνάει τα κλειδιά της εξώπορτας, δέρνοντάς τον όποτε τo κάνει; OOOXI BEBAIA! Τίποτε χρήσιμο δεν τούμαθες και του στερείς και τις γκομενότσαρκες. Κάνε πρώτα, λοιπόν, την αυτοκριτική σου και μετά αυτοκτόνησε,αν θέλεις. Εγώ πάντως θα σου συνιστούσα να βάλεις στο σπίτι κι ένα γατάκι. Ή θα γίνει "της Πόπης" ή θα στρώσει ο Ίντυ. Αλήθεια, δεν σε ιντριγκάρει αυτό το ενδεχόμενο;
Δημοσίευση σχολίου