Αυτές τις μέρες μνήμης για τον δεκαπεντάχρονο, που πρίν ένα χρόνο έχασε την ζωή του απο σφαίρα αστυνομικού,η Ελληνική κοινωνία δείχνει μιά ιδιαίτερη ευαισθησία. Όλοι νοιώθουν μέσα τους ένα θυμό. Νοιώθουν έτσι γιατι πληροφορήθηκαν το γεγονός άμεσα και επι ένα χρονο όλα τα μέσα ενημέρωσης τους το θύμιζαν καθημερινά...
Το βράδυ της προηγούμενης Παρασκευής, 4 Δεκεμβρίου 2009, ένας άλλος δεκαπεντάχρονος, παρασύρθηκε απο διερχόμενο όχημα στην Λεωφόρο Κηφησίας και χαροπαλεύει στην εντατική. Ο ΄΄δολοφόνος΄΄ οδηγός που τον παρέσυρε έσπευσε να εξαφανιστεί, παραβιάζοντας διαδοχικά τρείς ερυθρούς σηματοδότες.
Θα μου πείτε τι σχέση έχει ο ένας δεκαπεντάχρονος με τον άλλο; κατ΄αρχάς με το θύμα του τροχαίου δεν ασχολήθηκε, ούτε θα ασχοληθεί κανένας... και έπειτα ξέρετε πόσοι δεκαπεντάχρονοι πέφτουν θύματα τροχαίων στη απίστευτη αυτή χώρα που ζούμε; μιλάμε για δεκάδες νεαρούς και νεαρές που εμπλέκονται σε τροχαία και χάνουν την πολύτιμη ζωή τους..αναρρωτιέμαι γι΄αυτό το τεράστιο πρόβλημα δεν νοιώθει η Ελληνική κοινωνία κανένα θυμό;!
και κάτι άλλο για τους ανόητους που δεν θέλουν τις κάμερες γιατί τους ενοχλούν...άν υπήρχαν κάμερες στα φανάρια, σε ΟΛΑ τα φανάρια, τότε ο ΄΄σχιζοφρενής δολοφόνος με το τιμόνι΄΄ θα είχε εντοπιστεί θα είχε συληφθεί κα θα είχε φυλακιστεί...
Τώρα έχοντας ξεμεθύσει κοιμάται ήσυχος....ξεκουράζεται για να είναι έτοιμος να παρασύρει το επόμενο θύμα που μπορεί να είσαι εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, ή να είμαι εγώ που τις γράφω...(οπότε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα απαλλαγείς απο τις ενοχλητικές μου διαπιστώσεις...)
Χαιρετισμούς
Φράνκ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου