Η γιορτή της μητέρας μας θυμίζει, κατά πρώτο λόγο, ότι δεν υπάρχει γιορτή του πατέρα και κατά δεύτερο, ότι όσο ζεί η μητέρα μας είμαστε,( τουλάχιστον έτσι νοιώθουμε), μικρά ή μεγάλα παιδιά! όταν εκείνη φύγει για πάντα, τότε ξαφνικά επανερχόμαστε στην πραγματική μας ηλικία। Γερνάμε ξαφνικά, αλλά αυτό δεν μας κοστίζει τόσο καθώς υποσυνείδητα σκεφτόμαστε το χειρότερο...οτι δηλαδή τώρα πλέον είναι η σειρά μας...
Πάντως όσοι έχασαν τη μητέρα τους, ξέρουν ότι κανένα χέρι σαν αυτό που τους έπιανε το μέτωπο για να νοιώσει αν έχουν πυρετό, δεν πρόκειται να τους...θερμομετρήσει πλέον।
Μόνη παρηγοριά η ανάμνηση στα δύσκολα και η επίκληση στα πιό δύσκολα... αυτό είναι που λένε... Μάνα εξ΄ουρανού!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου