Πυρά κατά...βούληση.

Είναι κάποιες λεποτομέρειες που δείχνουν τι χώρα είμαστε... Είδαμε στις οθόνες την κηδεία
του Νίκου Κακαουνάκη στη γενέτειρά του. (Τον συνάντησα για πρώτη φορά στο Βήμα το 1969! υπήρξε αξεπέραστος στο ελεύθερο και στο δικαστικό ρεπορτάζ). Βαρύς ο πόνος των συγγενών και φίλων. Όμως εκείνος ο κύριος με την πιστόλα, που έριχνε συνεχείς βολές στο αέρα τι ήθελε εκεί; είναι το έθιμο; ποιό έθιμο; γιατί εδώ υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. τι λέει ο υπουργός προστασίας του πολίτη; και να ρωτήσω κάτι άλλο... αν η κηδεία γινόταν σε χώρα της κεντρικής Ευρώπης π.χ. στην Γερμανία και εμφανιζόταν ο εν λόγω κουμπουροφόρος πυροβολόντας στον αέρα, τι θα συνέβαινε τότε; μήπως θα τον πήγαιναν μέσα σηκωτό; τα λέω όλα αυτά για να θυμόμαστε ποιοί είμαστε και κυρίως τι κάνουμε... βεβαίως εδώ που φτάσαμε όλοι σε λίγο θα έχουμε ένα κουμπούρι, πίσω απο το ταμπούρι...αλλά ο νόμος είναι νόμος και ή εφαρμόζετε για όλους ή είμαστε κράτος της πλάκας...